TEORIA HELIOCENTRYCZNA

 Teoria budowy Układu Słonecznego, w której Słońce jest jego centrum, a wszystkie planety je obiegają. Heliocentryzm pojawił się już w starożytnej Grecji, choć był daleki od udowodnienia i miał niewielu zwolenników. W czasach renesansu został wskrzeszony przez Mikołaja Kopernika jako ścisły model mający pewne przewagi nad dominującym przez wieki geocentrycznym modelem Ptolemeusza. Prace Keplera i Newtona udoskonaliły system kopernikański, a odkrycia astronomiczne dostarczyły nań koronnych dowodów. Dzięki temu w XVIII w. heliocentryzm został powszechnie uznany przez naukowców, mimo prób cenzurowania tego odkrycia przez Kościół katolicki i sprzeciwu niektórych innych wyznań.